Wat zijn vrije radicalen
Vrije radicalen zijn moleculen die een elektron te weinig hebben. Ze kunnen op een meer of minder agressieve wijze de elektron die ze zoeken uit andere moleculen rukken en deze daarmee beschadigen. Het streven van de vrije radicalen is om weer elektrisch in balans te raken.
Er zijn veel soorten vrije radicalen, de meest bekende ontstaan door de reactie met zuurstof. Er ontstaan dan zuurstof vrije radicalen. Dit proces heet oxideren.
Tegenwoordig is het breed geaccepteerd dat een overschot aan vrije radicalen geneutraliseerd moet worden om beschadiging van cellen te vermijden. Vrije radicalen kunnen verschillende onderdelen van de cel beschadigen, zelfs DNA. Cellen kunnen dergelijke beschadigingen meestal repareren maar als er teveel vrije radicalen zijn wordt dit mechanisme overbelast.
Standaard productie van vrije radicalen
Maar vrije radicalen zijn ook van belang. Tijdens de energieproductie met zuurstof komen in de cel zuurstofradicalen vrij en worden door het immuunsysteem stikstofradicalen gemaakt. Omdat vrije radicalen de celwanden van virussen, bacteriën en schimmels kunnen beschadigen is het een uiterst effectief middel tegen dergelijke indringers. Er worden dus voortdurend vrije radicalen gemaakt in alle cellen van het lichaam. Indien er geen indringer gevonden wordt gaat het lichaam de vrije radicalen neutraliseren om schade te vermijden.
Immuunsysteem en indringer
Als het lichaam iets interpreteert als “indringer”of als bedreiging wordt het immuunsysteem geactiveerd. Gespecialiseerde cellen worden naar de plek des onheils gedirigeerd en stoten daar enorme hoeveelheden vrije radicalen uit. Een erg effectieve reactie bij alle natuurlijke indringers. Deze reactie ontstaat ook wanneer het lichaam blootgesteld wordt aan straling of als toxines worden herkend. Door soorten medicijnen worden enorme hoeveelheden vrije radicalen opgewekt.
3
Immuunsysteem en beschadiging
Ook bij verwondingen reageert het immuunsysteem onder meer met het maken van vrije radicalen. De vrije radicalen spelen dan een rol bij het opruimen van beschadigd weefsel.
Verder zijn vrije radicalen nog belangrijk bij verschillende aansturingprocessen in het lichaam.
Vrije radicalen zijn dus belangrijk, maar je moet er niet teveel van hebben. Vrije radicalen moeten voortdurend door het lichaam geneutraliseerd kunnen worden want een teveel aan vrije radicalen kan het functioneren van cellen verstoren (schone werkomgeving, zie CelHesrtelConcept!).
Vrije radicalen onschadelijk maken
Het immuunsysteem heeft een uitstekend systeem ontwikkeld voor het onschadelijk maken van vrije radicalen en om schade die is ontstaan te repareren. Er worden speciale moleculen en enzymen gemaakt die aan de vrije radicalen een elektron kunnen afstaan waardoor ze niet meer agressief zijn. Gluthation is hier een voorbeeld hiervan. Deze moleculen worden gemaakt uit voedingsbouwstenen die de cel krijgt uit gezonde voeding (zie “het CelHerstelConcept).
Hoe een teveel aan vrije radicalen kan ontstaan
Als er een teveel aan vrije radicalen ontstaat is er sprake van een gevaar voor het lichaam. Immers de vrije radicalen kunnen celonderdelen gaan beschadigen om aan een elektron te komen. Een overschot kan ontstaan als er teveel vrije radicalen worden gemaakt door bijvoorbeeld straling, medicijngebruik of chronische ontsteking. De capaciteit van het natuurlijke ontgiftingssysteem van het lichaam kan de hoeveelheid vrije radicalen niet verwerken.
Er kan ook een overschot ontstaan omdat de cel onvoldoende voedingsbouwstenen heeft om de capaciteit op peil te houden. Mogelijke oorzaken van een overschot aan vrije radicalen kunnen zijn; onvolwaardige voeding, ontsteking van de darm, voedingsallergie, te weinig beweging, stress.
4
Wat er gebeurt als er teveel vrije radicalen zijn
Vrije radicalen kunnen de celstructuren zoals de celkern, DNA en de celmembraan beschadigen, dit kan levensbedreigend zijn. Het immuunsysteem probeert dan ook het aantal vrije radicalen te beperken. Het heeft hiervoor twee mogelijkheden. Ten eerste kan het de energieproductie laten plaatsvinden met suiker als brandstof in plaats van zuurstof. Er wordt hierbij minder energie gemaakt maar er komen ook geen vrije radicalen vrij. Een ander nadeel bij deze vorm van energieproductie is dat melkzuur vrijkomt en ook stofjes vrijkomen die de celdeling stimuleren (prostaglandines genaamd). Mensen die in deze situatie verkeren vertellen vaak dat ze snel spierpijn hebben en nooit fit zijn. Melkzuur is het afvalproduct wat ook ontstaat bij spierinspanning. Als de situatie lang bestaat kan een voortdurend gevoel van spierpijn optreden.
Ten tweede kan het immuunsysteem tegen “indringers in de cel”, schimmels, parasieten en virussen geheel of gedeeltelijk stopgezet worden. Hierdoor worden er geen stikstof vrije radicalen meer gemaakt. Het nadeel is dat de weerstand tegen schimmels,virussen en parasieten sterk verminderd wordt. Om het lichaam toch zo goed mogelijk te beschermen wordt het immuunsysteem tegen bacteriën versterkt. Mensen merken dit vaak aan de opmerking dat ze “nooit” ziek zijn. In de omgeving zijn veel mensen verkouden, maar zij worden dat eigenlijk nooit.
Vrije radicalen en de wetenschap
In de wetenschap is het thema vrije radicalen een hot item op het ogenblik. In PUBMED, de meest uitgebreide medisch wetenschappelijke database die via het internet te bezoeken is zijn steeds meer artikelen te vinden over vrije radicalen. Op het ogenblik worden al bijna 200.000 artikelen in dit verband genoemd. Een teveel van deze stofjes wordt onder meer in verband gebracht met kanker (14561 artikelen op 1 augustus), met ontsteking (12377 artikelen), MS (2392), de ziekte van Parkinson , allergie (2957), vermoeidheid (258) en het immuunsysteem als geheel (26920).
Een overschot aan vrije radicalen wordt dus door veel wetenschappers in verband gebracht met het ontstaan en voortduren van talloze, misschien wel alle, chronische aandoeningen.
Hoe is een overschot aan vrije radicalen vast te stellen
Een overschot aan vrije radicalen wordt ook wel de “oxidatieve belasting” genoemd. Er zijn verschillende mogelijkheden om dit te meten. Bij het CITT worden de FRAS test en de EIS scan hiervoor gebruikt.
Met de FRAS test worden H2O2 radicalen gemeten (waterstofperoxide), met de EIS scan kunnen vijf verschillende vrije radicalen worden gemeten.
5
Hoe is een overschot aan vrije radicalen in balans te brengen?
Verminderen van schadelijke belasting
Als er een overschot aan vrije radicalen in het lichaam is en er dus sprake is van zogenaamde oxidatieve schade is het van belang om de factoren die een extra aanmaak van vrije radicalen veroorzaken te verminderen. Het betreft hier bijvoorbeeld stralingsbelasting, verminderen van kunstmatige toevoeging in eten en drinken, verminderen van toxines in de huidverzorging, zorgen voor meer beweging en ontspanning.
Gezond eten
Om de capaciteit van het neutraliserende vermogen van het lichaam te verbeteren moet er gezorgd worden voor meer voedingsbouwstenen bij de cel. Hierdoor kan de cel weer zo veel mogelijk neutraliserende moleculen maken en werkt het systeem optimaal. Het betreft specifieke voedingsadviezen zoals onder andere in het “CelHerstelConcept” beschreven wordt.
Anti oxidanten in de voeding en voedingssupplementen
Voedingsmiddelen en supplementen die een overschot aan elektronen hebben zijn anti oxidanten. Op talloze voedingsmiddelen en voedingssupplementen wordt de antioxidatieve werking tegen vrije radicalen aangeprezen. Ook basisch water bijvoorbeeld heeft een overschot aan vrije elektronen en kan daardoor vrije radicalen neutraliseren.
Elektronen als anti oxidant
Vrije radicalen kunnen ook rechtstreeks geneutraliseerd worden door elektronen. Er is een apparaat ontwikkeld door CellRecoverySystems wat vrije elektronen rechtsreeks in het lichaam kan brengen. Zo wordt als het ware een “elektroneninfuus” gegeven.
Op deze manier vrije radicalen neutraliseren is veel sneller en effectiever dan via de voeding omdat de elektronen direct via de huid het lichaam binnenkomen. In het genoemde apparaat zit de persoon op een stoel met de voeten op een metalen plaat. De plaat is verbonden met de aarde. Op deze wijze is het mogelijk dat de elektronen via de plaat het lichaam instromen. Om het instromen van elektronen te versnellen hangt boven de persoon een plaat die als het ware elektronen aantrekt. De elektronen worden dus uit de voetplaat getrokken en komen in het lichaam terecht. Hier kunnen ze vrije radicalen rechtstreeks neutraliseren.
Het apparaat waarmee de elektronen het lichaam binnenkomen is nieuw maar de gedachte dat vrije radicalen rechtstreeks door elektronen uit de aarde geneutraliseerd kunnen worden is dat niet.
6
Onder andere de Amerikaanse arts James L.Oschman heeft hier over gepubliceerd, een aantal van zijn artikelen zijn ook te vinden op PUBMED. Hij gaat er van uit dat door het contact met de aarde er automatisch elektronen overgaan naar het lichaam als daar een tekort aan is. In de Tour de France van 2007 heeft dr.Jeffrey Spencer dit principe toegepast bij wielrenners onder wie Lance Armstrong. Dr.Jeff Spencer is 8 maal de arts van het winnende team van de Tour de France geweest. Hij is uitermate positief over dit principe.
Hij noemt een sneller herstel, minder pijn, betere slaap, meer energie en beter om gaan met stress als enkele van de vastgestelde voordelen. Spencer liet een passieve methode van contact met de aarde toepassen.
Uiteraard vindt hetzelfde effect plaats als we met blote voeten contact maken met de aarde, dus bijvoorbeeld door het gras lopen.
In het CelHerstelConcept wordt een apparaat toegepast wat de werking van het verkrijgen van meer elektronen in het lichaam moet versterken. Uit de voorlopige metingen met behulp van de EIS scan blijkt een duidelijk effect op de vrije radicalen.
Waarom is het zinvol vrije radicalen op de “elektronische”wijze te neutraliseren
Een teveel aan vrije radicalen blokkeert het normale functioneren van het immuunsysteem. Herstel van infecties en blessures wordt hierdoor onnodig vertraagd. Door het snel verminderen van het overschot aan vrije radicalen wordt het immuunsysteem ontlast en kan weer functioneren zoals het eigenlijk wil. Door middel van het vermijden van belastende factoren zoals al beschreven is, door gezonde voeding en door voedingssupplementen die rijk zijn aan anti oxidanten is een vermindering van het overschot mogelijk. Het grote nadeel hieraan is echter dat het via de spijsvertering gaat. Met andere woorden, als er anti oxidanten geslikt worden met als doel een overschot in de lever op te lossen omdat daar een chronische ontsteking zit kan dat niet gericht gedaan worden door iets in te nemen. Immers, de anti oxidanten gaan door de mond, de maag, de darm en komen in het bloed terecht. Op al deze plekken worden de anti oxidanten al gebruikt waardoor er minder op de plaats van bestemming komen.
Als er vrije elektronen rechtstreeks in het lichaam komen worden ze als het ware aangezogen door de plaats waar het grootste tekort is. Hierdoor werkt het effectiever en sneller. Hoe sneller de balans is hersteld, des te sneller kan het immuunsysteem weer beter gaan functioneren.
7
Wat kun je merken na het “elektroneninfuus”?
Als er sprake is van een minder goed immuunsysteem, bijvoorbeeld bij chronische infecties of andere chronische aandoeningen, is het mogelijk dat tijdens of na de behandeling een reactie wordt gemerkt. Het kan bijvoorbeeld een onrustig gevoel zijn, of onrustige darmen. Deze reactie ontstaat omdat het immuunsysteem als het ware weer meer kan functioneren omdat het minder last heeft van vrije radicalen. In het algemeen is een dergelijke reactie kortdurend en komt enkel bij de eerste een of twee behandelingen voor.
Vrije radicalen, een effectieve verdediging
Bij infecties kunnen vrije radicalen de celwand van de bacteriën beschadigen waardoor deze niet meer kunnen functioneren. Ze lopen als het ware leeg. De fagocyt, ook wel vreetcel genoemd, is een gespecialiseerde afweercel. Deze cel kan bacteriën en virussen opslokken en verteren maar kan ook enorme hoeveelheden vrije radicalen produceren die weer ziekteverwekkers kunnen beschadigen en onschadelijk maken. Iedere vreetcel kan miljoenen vrije radicalen per seconde produceren en verbruikt hierbij soms wel tien keer zoveel zuurstof als normaal. Op deze manier kunnen ziekteverwekkers worden vernietigd maar kunnen ook kapotte cellen worden afgebroken, ook tumorcellen kunnen op deze wijze worden opgeruimd (dr. Ivkovic).
In feite berust de werking van de meeste behandelingen bij kanker op dit principe. Door temperatuurverhoging (hyperthermie), radio actieve bestraling en chemotherapie wordt een immense hoeveelheid vrije radicalen vrijgemaakt. De bedoeling is dat deze vrije radicalen de tumorcellen aanvallen. Dat gebeurt ook wel maar helaas zijn deze behandelingen niet zonder bijwerking.
Hoe een ontsteking uit de hand kan lopen
Vrije radicalen worden ingezet om ziekteverwekkers onschadelijk te maken en om beschadigd weefsel en beschadigde cellen op te ruimen. Als er ontstekingen worden gesignaleerd reageert het lichaam door meer vrije radicalen te maken. Zo lang het aantal vrije radicalen enigszins beperkt is kan het lichaam het proces controleren, maar als er zoveel vrije radicalen gemaakt worden dat ze niet alleen ziekteverwekkers en beschadigd weefsel aanvallen maar ook gezond weefsel ontstaat een chronische ontsteking. Want door de beschadiging van het gezonde weefsel krijgt het lichaam weer een melding van beschadiging wat leidt tot het meer produceren van vrije radicalen. Door sommige wetenschappers wordt een dergelijke ontsteking een “stille”ontsteking genoemd. Zij zien een “stille ontsteking”als een mogelijke oorzaak voor een hele lijst van degeneratieve aandoeningen zoals gewrichtsontsteking, chronische vermoeidheid, osteoporose, multiple sclerose, fibromyalgie, schildklierfunctie, de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Crohn en vele
8
andere. Bij al deze aandoeningen wordt een relatie gezien met een verstoring van het immunsysteem en een chronische ontsteking.
Welke aandoeningen worden in verband gebracht met een overschot aan vrije radicalen?
Astma, allergie, reuma,jicht,chronische vermoeidheid, ontstekingen, spierpijn, slaapstoornissen,hogebloeddruk, (chronische) darmontsteking, diabetes, hart- en vaatziektes,
Nagenoeg alle klachten ontstaan vanuit de cellen, dus als de cellen weer goed gaan functioneren gaat het lichaam goed functioneren en zullen klachten verdwijnen. Om goed te kunnen werken hebben cellen voldoende voedingsbouwstoffen nodig, een schone werkomgeving en voldoende celenergie. Als er klachten zijn is er altijd iets mis met deze “arbeidsvoorwaarden” van de cellen. De cellen waarschuwen op tijd als de arbeidsvoorwaarden niet goed meer zijn, maar vaak worden deze waarschuwingen niet herkend, weggedrukt of niet serieus genomen. In alle lezingen wordt ingegaan op de waarschuwingen die uw cellen u geven en op mogelijkheden om uw cellen weer goed te laten functioneren en zodoende zowel lichamelijke als psychische klachten te verhelpen of te voorkomen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten